तुला बरंच काही सांगायच होत

तुला बरंच काही सांगायच होत
पण नंतर आपली भेट झालीच नाही

मी आलो होतो तुझ्या लग्नाच्या मंडपात
अखेरच तुला भेटण्यासाठी
डोळे भरून बघण्यासाठी

पण तेव्हा तुझे डोळे पाणावलेले होते
म्हणून पाय माझे जागीच थांबले होते

डोळे माझे रडून सुकले होते
कारण तेही सुन्न झाले होते

मला खरंच तिथे यायचे नव्हते
तुझे सात फेरे मला बघायचे नव्हते

पण तुला दिलेलं वचन मला मोडायचे नव्हते
आणि तु दूर जाताना मला बघायचे नव्हते

तसाच काळजावर दगड ठेवून
दगडासारखा उभा होतो
अखेरच डोळे भरून तुला बघत होतो
- विलास खैरनार