बाप कधीच हसला नाही

गुंठा गुंठा जमीन विकून बाप बँकेचे हप्ते भरत होता
आणि कर्जाचे दुःख दारूच्या बाटलीत टाकत होता

मायेच्या लुगड्याचा ठिगळ तिच दुःख सांगत होता
नशेत पडलेला बाप जीवनाची व्यथा मांडत होता

दुष्काळ पडला तेव्हा बाप उभ्या उन्हात सुकला होता
मुलीच्या लग्नाचा कर्जाचा हप्ता बराच चुकला होता

बाप घामाने रक्त आटवत उभ्या पिकांना सहारा देत होता
कधीतरी येईल आपल्या पिकांना भाव म्हणून
निसर्गाशी डाव खेळत होता

माय अशीच निसर्गाशी डाव खेळता खेळता थकली
आणि कायमची आजारपणाला कवटाळून बसली

तेव्हापासून बापाच्या पाठीवर फक्त वेदनांचा बोझा होता
कोपऱ्यात बसून रडणारा बाप तो माझा होता

जीवनाचा डाव तो पावलो पावली हरला होता
उभ्या जिंदगीत बाप माझा कधीच हसला नव्हता